Sunday, February 15, 2009

Kajat Malem Jumat

alika kuwi Mantri Turi disambat sawijining pawongan sing jarene duwe jeneng Bari. Pak Bari nyambat Mantri Turi supaya ngitan (nyu nat/nyupit) anake. Anehe, Pak Bari teka ne ndadak, watara jam 9 bengi. Lan ngi tane kudu wengi kuwi uga. Mantri Turi uga rumangsa aneh, awit adate yen disambat ngitan mesti didha wuhi dhisik 2 utawa 3 dina sadurunge. Ning merga ora geiem gawe gelane wong, Pak Mantri kersa nyanggupi.

Pak Bari dijak budhal bareng nyang omahe Ian dikon ngenteni sawatara wektu supaya Pak Mantri bisa siyap-siyap. Ning Pak Bari nolak. Jarene, dheweke kudu enggal bali merga kudu nyambut tamu-tamu resepsi kitanan kuwi. Pak Mantri manut wae sawise diwenehi alamat Ian ancer-ancer omahe Pak Bari. Lan merga wis wengi, Mantri Turi ngajak Marjuki anake supaya ngancani. Kedadeyan sing ora sabaene dialami ing tengah dalan. Saka rumangsane Man tri Turi Ian Marjuki, dalan sing diliwati ka ya dawa banget Ian ora ana enteke. Saki wa-tengene dalan mung ana sawah sing jembar-bawera.


"Apa ora salah dalan, Ki?", gresahe Mantri Turi sing lungguh ana boncengan. "Iya, Pak. Aku kok kaya durung tau ngliwati dalan iki
..." saure Marjuki karo ngrendhetake lakune motor.

"Saka ngomah mau kira-kira wis pirang jam ya?"


"Mbuh, Pak. Ning dakkira ya wis ana sak jam."


"Wah, piye ki? Pak Bari kandha yen nyupite ora kena kliwat jam sepuluh."


Mantri Turi nyoba nyawang pandom arlojine, nanging ora bisa merga petenge wengi. Wengi kuwi pancen peteng dhedhet lelimengan. Ing sakupenge daian ora ana babar blas kelipe lampu. Dumadakan motor Yamaha taun 75 sing disetiri Marjuki watuk-watuk, Marjuki nyetabilake gase, nanging mesine motor keburu mati.

"Kojur tenan iki!" grundele Marjuki.


Bocah kelas 2 SMA kuwi mrilksa tangki. Bensin isih ana. Apa busine? Mikir ngono, Marjuki arep njupuk kunci ing ngisor sadhel.

"Busine isih anyar kok?" ujare Pak Mantri.

"Kok mati?" Pak Mantri nyan dhak setir. Blebek. Blebek! Blebek! Motor bola-bali distater, nanging tetep ora gelern urip.

Marjuki ngiderake panyawang. Sing ka ton mung warna ireng peteng. Rembu Ian mung katon njlarit tipis tanpa lintang ing kiwa-tengene. Pangpang wit ing pinggir dalan katon srawe yan ketiyup angin. Ke gawa kahanan wengi sing sepi Ian peteng, obahing pang-pang wit kuwi katon kaya tangan-tangan setan sing arep ngreridhu manungsa.

Githoke Marjuki mengkirig.

" Iki dina apa?" pi takone.

"Kemis," saure Pak Mantri karo madhangi mesin motor nganggo korek gas. "Kemis? Tegese iki malern Jumat ...... swarane Marjuki kedher. "Wis motore disurung wae, Pak. Awake dhewe kudu enggal-enggal lunga saka kene." Mantri Turi durung menehi jawaban nalika ing kadohan katon kelap-kelipe obor alkeh banget. Ning kuwi ora nambahi Marjuki dadi seneng. Sakojur awake malah mrinding. Beda karo Pak Mantri sing isih bisa tenang tanpa diganggu rasa wedi.

"Kowe krungu kae, Ki?" Tumiyupe angin saka kidul-wetan nggawa swara kerameyan, kala-kala kaseling swara uyon-uyon. Swara kuwli asale pener barisan obor sing katon kelap-kelip.

"Kowe ngerti artine kuwi, Ki?"


"Mbuh, Pak
... Atiku ora kepenak."

"Wong lanang kok jirih? Barisan obor Ian swara uyon-uyon kae pratandha yen tujuwan kita wis cedhak. Ya kuwi omahe Pak Bari. Ayo gek enggal mrana ... "


Kepeksa Marjuki nuruti karepe bapake. Motor dicandhak banjur dituntun. Durung ganep 10 jangkah, dheweke nyoba nyetarter. Lah kok ndilalah ... mesin motor bisa urip!.


"Alhamdulillah syukure Pak Mantri. Najan ing batin rumangsa aneh, Marjuki seneng uga. Mula, motor enggal dicengklak banjur ngebut nuju barisan obor sing tansah kelap-kelip disawang saka kadohan

Tekane Marjuki karo Pak Mantri disambut gumbira dening sawijining pawongan nyandhang pakeyan adat Jawa. Jarit bathik, beskap, blangkon, uga nyengkelit keris. Pawongan,kuwi ora liya Pak Bari. Anehe, Pak Bari ora kumecap apa-apa. Dheweke manggakake tamune mung nganggo basa isyarat, Pak Mantri langsung ngleksanakake kevjajibane supaya ora ndedawa wektu. Dene Marjuki ngenteni ing njaba. Pak Bari nanggap wayang kulit. Kepeneran jejeran wis rampung. saengga Marjuki bisa nikmati critane wayang tanpa rasa bosen.

Satemene Marjuki ora pati seneng. Nanging merga dhalange baud mainake wayange, dheweke dadi kesengsern. Sa betane sang dhalang pancen cukat uga manteb. Wayang sing diobahake kaya duwe nyawa. Ditambah swarane si ndhen sing kepenak dirungu, ndadekake Mar juki kepencut tenan. Lali marang rasa atine sing kawit mau tansah ora kepenak. Sajam bacute Pak Mantri wis rampung ngayahi kewajibane, Marjuki nulak nalika dijak bali. Dheweke bener-bener wis kapilut dening lakone wayang. Pak Mantri gelem ngenteni sajam maneh, nangi ng suwe-suwe malah mel u kepencut. Nalika sang dhalang miwiti gara-gara, Marjuki Ian Pak Mantri ngguyu kepingkelpingkel merga sang dhalang pancen baud ndhagel. Mung wae sing katon ora wajar, para tamu liyane ora. ana siji-sijiya sing melu ngguyu. Kabeh padha me neng.

Lungguh anteng tanpa nyuwara apa-apa. Marjuki Ian Pak Mantri ora maelu keanehan kuwi. Loro-lorone padha lali purwa duksina marang kahanan ing sakupenge. Tanpa rinasa wektu terus mlaku. Lamat-lamat keprungu jago kluruk. Marjuki Ian bapake isih durung duwe karep ming ket saka papane lungguh. Ning ... tansaya suwe sabetane sang dhalang katon ora kesit maneh. Dadi ren dhet Ian aras-arasen. Swara sindhen me lu-melu mblero. Swara gamelan semono uga, ora kompak maneh. Marjuki Ian Pak Mantri lagi rumangsa heran. Apamaneh nalika sang dhalang nyuthel lakone wayang. Gamelan Ian pa ra sindhen cep klakep kaya orong-orong kepidak.

"Ana apa iki ... ?" gresahe Marjuki. Pak Mantri ora semaur, awit dheweke uga ora ngerti apa sing nembe keda deyan. Kedadeyan sabanjure ... dhalang, para nayaga Ian sindhen minger lungguhe banjur nyawang Marjuki Ian Pak Mantri kanthi panyawang aneh. Rong tarikan napas banjure. mripate wong-wong kuwi padha mendolo kaya arep nyolot metu.


Nyusul sesawangan kang nggegirisi. Raine wong-wong kuwi banjur leleh kaya lilin. Rambute uga mbrodholi karepe dhe we.Saengga .... rupane wong-wong kuwi malih dadi tengkorak! Marjuki Ian Pak Mantri ngoplok. Wedi ora karu-karuwan. Apamaneh nalika semidhite angin nggawa ambu bacin. Dumadakan .... saka langit muncul cahya kilat kang padhang banget, Marjuki Ian Pak Mantri ngeremake mripat, Ning bareng melek maneh ....

Sang dhalang, para sin dhen Ian nayaga, uga para tamu wis ora katon ka beh. Pakeliran Ian p r a n g k a t gamelan uga ora ana. Kursi tamu, terop, Ian sapa nunggalane melu musna tanpa tilas. Nalika cahya baskara sumorot saka brang we tan, ing kana-kene ka ton kijing-kijing Ian maesan. Marjuki Ian Pak Mantri jebul lagi lungguh ing tengah kuburan!

Ya merga kedadeyan kuwi, nganti saiki Mantri Turi ora gelem disambat ngitan wayah wengi. Apa maneh ing malem Jumat. Sabab kedadeyan sing uwis bener-bener gawe giris .... II

0 comments: